Mijn druppel op de gloeiende plaat

Het idee voor mijn boek is eigenlijk ‘vanzelf’ ontstaan.

Door de ervaringen in mijn leven ben ik vaak in de gelegenheid mee te mogen kijken door de ogen van kinderen. Ik heb twee boeken geschreven over het belang van opvoeding voor de kinderen zelf en ook over de impact die dat heeft op de maatschappij. Vanuit wat ik bij kinderen zag raakte ik steeds meer gefascineerd door hun soort wijsheid waarvan ik voelde dat die mij als volwassenen vaak ontglipte.

Ik zag de puurheid, de echtheid, de verwondering.

Kwaliteiten die wij juist nu heel goed kunnen gebruiken in een wereld waarin vervreemding het contact met onze oorsprong vertroebelt. Wij nemen korte termijn beslissingen die haaks staan op het welzijn van onszelf en de wereld in de toekomst. Vervreemding ontneemt ons de mogelijkheid om met ontwapenende eenvoud helder te kijken naar wat we aan het doen zijn. Ik kan mij verbazen over mijzelf en anderen waarom zorgen we niet beter voor onszelf en onze wereld.

Zo ontstond het idee om in mijn derde boek de hele boel om te draaien. Wij kunnen leren van kinderen

Samen meer

• Kinderen hebben de verwonderde, onbevangen blik die bij volwassenen vervaagd is geraakt.
• Volwassenen hebben veel kennis en ervaring.
• Samen hebben we alles om vol energie te bouwen aan de toekomst.

Meer lezen

In de flaptekst en hoofdstuk 1 van mijn boek krijg je een goede indruk van de inhoud. Ik wil dat hier graag deIen.

Flaptekst

Als wij met de verwonderde blik van kinderen naar de wereld zouden kijken, zou die er heel anders uitzien. De manier waarop je de wereld ervaart, maakt uit wát je ziet en hoe je ermee omgaat. Met wat ik van kinderen heb geleerd, wil ik iets betekenen voor hun toekomst. Wat is er logischer dan liefdevol te zorgen voor alles van waarde? Dat is duurzaamheid in haar puurste vorm.

In dit boek introduceer ik een nieuwe kijk op onze eigen ontwikkeling, waarbij we de verloren gewaande kwaliteiten van kinderen opnieuw een plaats geven in ons volwassen bestaan. 

Deze frisse blik helpt ons om helder te zien, ons te ontdoen van alle pessimisme en onbevangen aan de slag te gaan op zoek naar wat we wél kunnen bijdragen.

Hoe klein dat ook mag lijken, het is ‘mijn druppel op de gloeiende plaat’.

In het vertrouwen dat veel druppels samen een oceaan van verschil kunnen maken.

Hoofdstuk 1   Optimisme voor de toekomst             

Als wij met de verwonderende blik van kinderen naar de wereld zouden kijken, zou die er heel anders uitzien.

In mijn leven ben ik gefascineerd geraakt door de manier waarop jonge kinderen in het leven staan. Door mijn leven als moeder, oma en pedagoog ben ik vaak in de gelegenheid om mee te mogen kijken door de ogen van kinderen. Als je je ervoor openstelt, dan zie je een bijzonder weids perspectief op onze anders vaak begrensde volwassen kijk op de werkelijkheid. Ik zie puurheid, onbevangenheid, (eigen)wijsheid, liefde en vooral verwondering.

Ik geloof dat ik iets van de kinderlijke wijsheid en verwondering kan leren, waardoor ik een completere volwassene kan zijn die geïnspireerd door deze frisse blik anders naar de wereld kan kijken. De manier waarop je de wereld ervaart, maakt uit wat je ziet en hoe je dat vertaalt in de manier waarop je met de wereld omgaat.

Vervreemding

Er lijkt een vervreemding te zijn gegroeid ten opzichte van onze wereld, waardoor wij ons minder als vanzelfsprekend verbonden voelen met het geheel waar we onderdeel van uitmaken. Dat maakt kortetermijnkeuzes mogelijk die haaks staan op het welzijn van onszelf en de wereld in de toekomst. Vervreemding beneemt ons de mogelijkheid om met ontwapenende eenvoud helder te kijken naar wat we aan het doen zijn. Ik kan me verbazen over mezelf en anderen: waarom zorgen we niet beter voor onszelf en onze wereld, hoe leg ik dat mijn kleinkinderen uit?

Ontdekkingstocht

Het is mij steeds duidelijker geworden dat ik van kinderen kan leren. Zij kunnen slapende kwaliteiten in ons wakker maken, juist die kwaliteiten die in deze tijd heel bruikbaar zijn: optimisme, eenvoud, verwondering, puurheid. Gedreven door een mengeling van heimwee, nieuwsgierigheid, vertrouwen en vastberadenheid besloot ik op onderzoek uit te gaan, vanuit mijn vermoeden dat het een enorme verrijking zou zijn om de frisse kijk van kinderen toe te voegen aan de ervaring en kennis van volwassenen. Een verrijking met betekenis. Deze ontdekkingstocht wil ik graag delen, omdat ik er zo enthousiast over ben.

Optimisme

Het optimisme van kinderen is aanstekelijk. Ik herinner mijzelf nog als klein meisje, hoe ik vol vertrouwen de wereld in keek. Ik wil graag delen in dit optimisme, niet als een vlucht uit de realiteit, maar als kracht. Het is heel makkelijk en begrijpelijk om pessimistisch te worden, en te kijken naar wat er allemaal niet kan, maar dan komen we niet in beweging.

Ik kies voor optimisme, niet vanuit arrogantie, naïviteit of door weg te kijken van de realiteit. Niet als een makkelijk antwoord op alle problemen, maar als een verhelderend perspectief op weg naar oplossingen. Optimisme als een kracht om in beweging te komen. 

Lef

Lange tijd durfde ik mij niet zo kwetsbaar op te stellen door hierover te schrijven, omdat het zo eenvoudig klonk. Het lijkt of iets pas telt als het groot en ingewikkeld is. Ik was bang niet serieus genomen te worden en weggezet te worden als dromer, terwijl deze visie juist in alle eenvoud stevig verankerd is in de realiteit.

Ik heb nu het lef er wel over te schrijven, omdat ik me niet alleen verantwoordelijk voel voor mezelf, maar ook voor de generaties die na mij komen. Concreet denk ik dan aan mijn (klein)kinderen en in hen aan alle kinderen van de toekomst. Met wat ik heb mogen leren van kinderen, wil ik iets betekenen voor de kinderen van de toekomst. Ik wens ze een leefbare wereld toe. Daar wil ik aan bijdragen met de mogelijkheden die ik heb, hoe klein die ook zijn.

Machteloosheid

Ik heb er genoeg van om mij alleen maar machteloos te voelen en de zorg van de wereld aan anderen over te laten. Terwijl de wereld onze zorg zo hard nodig heeft, lijkt er alleen maar geruzied te worden hoe die zorg vorm moet krijgen. De tegenstellingen tussen mensen worden vergroot, terwijl we elkaar zo nodig hebben. Er worden akkoorden gesloten, rapporten opgesteld, regels opgelegd en nog veel meer, allemaal nodig.

Maar dit alleen is niet genoeg: wij moeten zelf willen veranderen en anders naar onze eigen rol in het geheel durven kijken. Eerlijk naar onszelf kijken, onze houding willen veranderen, opent hoopvolle perspectieven. Daar gaat dit boek over.

Klein is samen groot

Geïnspireerd door de wijsheid van kinderen heb ik mijzelf de vraag gesteld: wat is mijn kracht? Mijn kracht zit in de schijnbare nietigheid.

Hoe klein mijn invloed ook mag lijken, ik wil die druppel op de gloeiende plaat zijn – niet in de traditionele betekenis dat het toch niet zal baten, maar in het vertrouwen dat zelfs het kleinste druppeltje de plaat kan helpen afkoelen, samen met vele andere druppels.

Ik wil doen wat ik wél kan doen op mijn plaats in het geheel, in het volste vertrouwen dat veel meer mensen klaar zijn met machteloosheid en dat ze hun verantwoordelijkheid willen nemen om zo een bijdrage te leveren, op hun eigen manier. Hun eigen druppel op de gloeiende plaat.

Ontwikkelingsmodel

In dit boek introduceer ik een nieuwe kijk op onze eigen ontwikkeling, waarbij we de verloren gewaande kwaliteiten van kinderen integreren in ons volwassenenbestaan.

Deze frisse blik helpt ons om helder te zien, gewoon onbevangen aan de slag te gaan en ons te ontdoen van alle pessimisme. Het is tijd voor de optimisten!

Indeling

Dit boek bestaat uit twee gedeelten.

In het eerste deel zoom ik in op de speciale kwaliteiten van het jonge kind. Wat is de eigen wijsheid van kinderen? Waarom kunnen zij zich zo oprecht verwonderen? Daarna maak ik de vergelijking met de realiteit van ons als volwassenen. Vervolgens vraag ik mij af hoe de verschuiving van kwaliteiten is ontstaan.

In het tweede deel introduceer ik mijn nieuwe kijk op onze persoonlijke ontwikkeling en sta ik stil bij wat die kan betekenen voor onszelf en de wereld.